Mentras polo norte adicamonos a tirarnos das orellas uns a outros, no sur están a rentabilizar o seus montes. A Comunidade de Montes de Vincios no monte Galiñeiro (Pontevedra), inagurou o 26 de marzo de 2007, unha nova forma de facer rentable o monte, fruto dun acordo entre Maderas Nobles, a Universidad de Vigo e a propia Comunidade de Montes de Vincios para a sustitución do monocultivo de eucalipto por unha plantación diversificada e sostiible de frondosas caducifolias. 2.200 castaños, 500 robles e 150 cerezos. Ademais de 1.250 arbores de 18 especies máis. O ciclo productivo e de 25 anos. Na foto podedes ver a rentabilidade esperada.14 dic 2009
Outra forma de traballar o monte
Mentras polo norte adicamonos a tirarnos das orellas uns a outros, no sur están a rentabilizar o seus montes. A Comunidade de Montes de Vincios no monte Galiñeiro (Pontevedra), inagurou o 26 de marzo de 2007, unha nova forma de facer rentable o monte, fruto dun acordo entre Maderas Nobles, a Universidad de Vigo e a propia Comunidade de Montes de Vincios para a sustitución do monocultivo de eucalipto por unha plantación diversificada e sostiible de frondosas caducifolias. 2.200 castaños, 500 robles e 150 cerezos. Ademais de 1.250 arbores de 18 especies máis. O ciclo productivo e de 25 anos. Na foto podedes ver a rentabilidade esperada.
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
21 comentarios:
Aguillón, ánimo na túa loita contra a eucaliptada sideral que nos fastidia a paisaxe, flora e fauna autóctona...
Pero loitar contra as conciencias é moi duro... duro de máis, cecais.
Coma sempre nos non vemos mais ala das nosas narices. O eucalipto non esta mal, e rentable en ocasións, e da pouco traballo, pero o monocultivo e nefasto. Primeiro aumenta a oferta, e polo tanto xoga abaixa cos precios, e segundo non se pode xogar ben os ciclos productivos cos ciclos de prezos da madeira. Tendo variedade si se podria xoagar, non estaria mal empezar a traballar con varias especies: eucalipto, nogal, castaño e os tilos que tambén son interesantes. Traballariamos asi con distintos ciclos productivos y cos distintos mercados da madeira. A cuestión é ¿seremos capaces de sacar rentabilidade o noso monte?
Pienso que, incluso desde un punto de vista economicista puro, en el que sólo se miran algunos indices como la TIR, el VAN, etc., en este momento los números de rentabilidad son claramente favorables a las maderas de calidad, a pesar de los turnos de corte más largos, (al menos en los números que me salen a mí, que pueden estar mejor o peor) Por eso, no entiendo cómo la mayoría de los propietarios siguen apostando solo por el eucalipto, en vez de favorecer una silvicultura de mucho más valor añadido.
¿Aguillón que opinas do roble americano, pode ser mais rentable que os clásicos nogais, castaños e cerezos?
En Llanes una de las villas más importantes de Asturias, han eliminado ya alguno de los eucaliptales al considerar que las grandes masas de esta especie resultaban perjudiciales para los intereses turísticos del ayuntamiento. La experiencia de Llanes no es única. En otras villas, como Colunga, con una proyección turística notable, las ordenanzas municipales han restringido de tal forma su plantación que, en la práctica, están prohibidos.
“ocalito” home, en ise e o nome asturiano do eucalipto.
Moito intelectual temos aqui, pero en Cariño non hay silvicultura. No hay xestión do monte. ¿Teño o non teño razón?
O que queredes vosoutros, é arruinarme.
Las nuevas expectativas derivadas de la diversificación de la madera de eucalipto blanco
(Eucalyptus globulus), son ya una realidad en productos como perfiles de madera laminada
para carpintería y construcción, mobiliario de cocina, puertas de paso, nuevas aplicaciones
para la chapa decorativa, tableros contrachapados de altas prestaciones, etc. Este desarrollo de la madera de eucalipto comienza a generar un mercado que
requiere madera de calidad para los distintos procesos productivos. Este mercado es
todavía incipiente pero, sin duda, se incrementará en el futuro a medida que los consumidores conozcan y aprecien las ventajas de estos productos. Esta demanda de madera de calidad puede suponer una interesante alternativa,
complementaria a la producción de madera de trituración, para los pequeños productores de plantaciones de eucalipto en Galicia. Orientar un eucaliptal hacia la producción de madera de sierra y/o chapa requiere
alargar el turno de corta y practicar una serie de cuidados como podas tempranas y cortas
intermedias de aclareo que reduzcan la competencia entre los árboles. Esta puede ser otra alternativa, sin perder de vista a nuestros tan queridos eucaliptos, menos arboles, mayor calidad, asi que nadie se arruina.
Eu teño tantos ocalitos que cando necesito cartos, corto, vendo, cobro en negro e desde que nacín no peguei golpe. Dios teña na gloria a meu avó e máis a meu pai que as pasaron canutas; pero iso sí sabían que eu iba vivir como un rey.
Iso de que os montes do Concello non son rentables... Non serán para todos, pero para uns poucos son abondo.
O novo presidente da Comunidade de Montes da Pedra prometeu executar o plan de montes, no que están declaradas as especies que se poden plantar e en que densidade. De momento non sabemos nada.
Mais información sobre que é esa persoa no blog "Caciques da Pedra".
Os proxectos da Comunidade de Montes da Pedra hai un ano, vía La Voz de Galicia:
http://www.lavozdegalicia.es/ferrol/2008/11/30/0003_7357885.htm
É a versión enviada ao xornal pola nova xunta rectora xusto despois de gañar as eleccións. Xuzguen vostedes mesmos, xa pasou máis de un ano desde esa noticia.
Nada de lo que pide Cabaleiro se presenta.
O Aguillón non ten ni idea si o Roble Americano e mellor o peor que os castaños, asi que o anonimo que me pregunta, non lle podo responder.
A maior parte da directiva de montes na sua vida plantou un arbol
Actualmente, a Comunidade de Montes de Landoi ten os montes certificados para poder vender madeira.
Esperamos que a nova rectora da Pedra, a pesar de todo, realice os trámites para consegui-la, xa que en pouco tempo só se poderá vender madeira certificada.
Máis aló da rentabilidade, unha Comunidade de Montes debe velar polo coidado e conservación dos montes. No caso da Pedra, hai montes plantados con madeira de máis de 50 anos que terán que pasar outros tantos anos para poder volver corta-la.
O novo Presidente comprometéra-se a executar o plan de montes, o que implica plantar e coidar o monte, facer pistas para transitar e evitar o lume. Aínda está a tempo de rectificar e ir polo bo camiño.
Todo iso redundaría en benefício non só da parroquia se non de todo o Concello.
Os cartos da Comunidade son en principio para o monte, o demáis vén a maiores.
Vamos que os eucaliptus non son rentables.
Que baixe Deus e que o vexa.............
Non vexas a cantidade de CO2 que eliminan coido que o dobre dos castiñeiros.
Vamos que os eucaliptus non son rentables.
Que baixe Deus e que o vexa.............
Non vexas a cantidade de CO2 que eliminan coido que o dobre dos castiñeiros.
Os donos de montes asociados á federación Promagal, que agrupa a máis de vinte asociacións do norte costeiro de Galicia, cuns 2.500 membros, ameazaron con promover un boicot á venda de madeira de eucalipto se non melloran os prezos. O próximo fin de semana, a federación celebrará unha asemblea na Mariña de Lugo para adoptar unha decisión definitiva, pero a directiva xa adiantou que senten «ameazados» pola industria pasteira e madeireira que anunciou a súa pretensión de importar materia prima de Chile porque no continente hispanoamericano págase ata un 70% menos a tonelada que en Galicia.
Nas comarcas de Ferrol, Eume, Ortegal e A Mariña atópanse os maiores eucaliptales de Europa, cunha produción que supera o millón de toneladas anuais. Ramón Reimunde, directivo da mencionada federación, sinalou que non aceptarán prezos inferiores aos 42 euros a tonelada de eucalipto en pé, é dicir, sen tallar. Para que «lles sexa viábel e sostíbel aos produtores a explotación do monte e así se recupere ou sector».
A pasta
Acusa á industria do sector, citando a Ence, Finsa, Tablicia e Tafisa, de «lanzar a voz de alarma ameazando con que percorrerán a un 40% máis de madeira de importación».
Reimunde pregúntase como é posible que o prezo da madeira de eucalipto destinada á fabricación de papel descenda na última década, mentres que a cotización da pasta de celulosa, non para de subir. O pasado día 15, o índice de cotización europeo da pasta fixaba o seu prezo en 468,30 euros, e en setembro facíao a 407 euros.
O minufundio
O portavoz de Promagal recoñece que existe un serio problema de minifundismo no sector, con máis de 600.000 parcelas. Destas, oito de cada dez non superan a hectárea.
Por iso, a federación impúxose fomentar a xestión conxunta e agrupación de parcelas, ben a través do modelo Uxfor, que fomenta a Xunta, ben por outras vías. En todo caso, Reimunde responde ás críticas que se verten habitualmente desde a industria, no sentido do serio problema do minufundismo, con que as empresas dispoñen de moi poucas pezas de monte e as que teñen son «malísimas e improductivas».
Non é a primeira vez que as asociacións de produtores, un movemento xurdido no último lustro desde un embrión asociativo que funcionaba en Ferrol desde fai uns vinte anos, emprenden unha acción de boicot ás vendas. Xa ocorreu hai varios anos cun resultado desigual, segundo a zona e implantación das asociacións. Tampouco todas están federadas a Promagal, porque parte delas, ata a de Cerdido que é un municipio practicamente de monocultivo do eucalipto, mantense independente. Problemas persoais enfrontan tamén a parte dos líderes e acusacións de que quen chaman ao boicot non o seguen tamén enrrarecieron as relacións. No entanto, non se pode negar que o movemento federativo ten unha importante presenza en todo o norte de Galicia, e ata ata Ordes polo interior. Contan xa con representación na Mesa dá Madeira e negocian con grandes industrias.
En Cariño existe unha tal PROMACA. ¿Quenes son socios en Cariño? ¿Que hay que facer pra ser socio?
A Comunidade de Montes de Landoi fai as festas e está construindo un edificio sen pedirlle cartos a naide. En San Adrián xa teñen feito a súa sede.
Mentres, os da Pedra tiran os cartos, pagamos facturas bestiales e as contas en "no sabe/no contesta".
Darán aprendido algo dos veciños?
Publicar un comentario